کابل؛ شهری که به پارکینگ بزرگ می‌ماند - در سیزده سال گذشته دولت افغانستان هیچ برنامه‌ای برای توسعه حمل و نقل شهری کابل پایتخت نداشته است

مقامات وزارت ترانسپورت/ حمل و نقل می‌گویند که بازسازی شبکه حمل و نقل شهری کابل برای کشورهای کمک کننده در یک دهه گذشته اولویت نبوده و به همین دلیل هیچ کشوری حاضر به کمک به بازسازی آن نشد.

کابل با داشتن میلیون‌ها نفر جمعیت یکی از بدترین سیستم حمل و نقل را دارد. سیستم حمل و نقل دولتی از کار افتاده و این تنها بخش خصوصی است که به داد مردم کابل می‌رسد.

جارالله منصوری، معاون برنامه در وزارت حمل و نقل افغانستان، می‌گوید رئیس جمهور غنی خواهان تغییر ساختاری ریاست "ملی بس" و مشارکت بخش خصوصی در آن شده است.

به گفته آقای منصوری "تنظیم حمل و نقل شهری در سال‌های گذشته در اولویت کاری قرار نداشته؛ ترانسپورت حتی در اولویت پنجم و ششم هم نیامده است."

شبکه خدمات حمل و نقل شهری کابل در سال ۱۳۵۴ در زمان ریاست جمهوری محمد داوود، ایجاد شد. پیش از شروع جنگ‌های داخلی، شبکه "ملی‌بس" تنها در کابل حدود هزار و ۶۰۰ اتوبوس داشت.

بعدا حدود ۱۵۰ اتوبوس‌های برقی هم به شبکه حمل و نقل شهری افزوده شد.

در دوران جنگ‌های داخلی افغانستان شمار زیادی از اتوبوس‌های مربوط به شرکت دولتی ملی‌بس خراب شدند و این شبکه تقریبا از کار افتاد.

بعد از سقوط گروه طالبان و در طول ده سال گذشته بیش از یک هزار دستگاه اتوبوس شهری از کشور‌های هند، ژاپن، ایران و پاکستان به این بخش کمک شد. اما این کمک نتوانست که ناوگان شهر کابل را دوباره به حرکت در آورد.

در حال حاضر تعداد زیادی این اتوبوس‌ها به عنوان آهن پاره فروخته شده و حدود ۸۰۰ اتوبوس دیگر نیز در پارکینگ‌های شرکت ملی‌بس زمین گیر شده‌اند. به گفته احمد نذیر رضایی، رئیس شرکت ملی بس، بیشتر این اتوبوس‌ها به دلیل آنکه نیاز به تعمیر دارند از حرکت بازمانده‌اند.

آقای رضایی وضعیت سیستم حمل و نقل شهری کابل را چنین توصیف می‌کند:" برنامه دولت تمرکز روی بخش خصوصی بود. ریاست ملی بس زمانی از ریاست‌های طراز اول کشور بود. اینکه دولت و یا کدام ارگان دیگر به ما کمک نکرد، بر می‌گردد به همان برنامه دولت. اگر به شرکت ملی‌بس توجه شود وعده می‌دهم که ظرف چهار الی پنج ماه سرپا خواهد ایستاد."

در گذشته این ریاست تعمیرگاه مجهزی را در اختیار داشت. در حال حاضر از این تعمیرگاه‌ها تنها دیوارهای فرو ریخته و یک مشت آهن پاره باقی مانده است.

ریاست ملی‌بس در گذشته علاوه بر ساختمانهای اداری، مجهز به کلینیک، خیاطی، غذا خوری و آرایشگاه مخصوص کارمندانش بوده است. این مرکز دارای سه پارکینک در منطقه مکروریان در شرق، خوشحال خان در غرب و سه راهی خواجه بغرا در شمال کابل بوده است. 

کابل حدود ۵ میلیون جمعیت و شبکه حمل و نقل این شهر عمدتا به وسیله خودروهای شخصی، اتوبوس‌های خصوصی، تاکسی، ریکشا (سه چرخه موتوری) می چرخد.   Read More at BBC