.حوزه نوروز؛ بستر هم‌گرایی‌های منطقه‌ای --- تا چند روز دیگر منطقه تفریحی پغمان در اطراف کابل میزبان جشن بین‌المللی نوروز و نمایندگان برجسته چند کشور و سازمان بین‌المللی خواهد بود. میزبانی افغانستان و برگزاری جشن بین المللی نوروز بازتابی از رستاخیز افغانستان و نوروز است. -- تا چند سال قبل افغانستان، یکی از منزوی ترین کشور ها و مامن افراط گرایان منطقه و جهان بود. چون افغانستان، نوروز نیز هم در خاستگاهش و هم در منطقه منزوی یا تحریم و تکفیر شده بود. -- در کنار این اهمیت نمادین، برگزاری چهارمین جشن بین‌المللی نوروز نوید بخش اراده سیاسی در منطقه برای یافتن راه کارها و بسترهای برای گسترش همکاری‌ها و همگرایی های منطقه‌ای است. میراث مشترک فرهنگی می‌تواند بستری برای همکاری‌ها و همگرای‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی شود. --- کشور های منطقه با مشکلات یکسان اما با درجات گوناگون دسته و پنجه نرم می‌کنند: دولت‌های ضعیف، نظام‌های سرکوب‌گر سیاسی، اقتصادهای رانتی، مافیایی و تک محصولی، شکاف‌های رو به رشد تباری، زبانی و فرقه‌ای، تفاوت‌های شدید اقتصادی و طبقاتی، سیطره اسلام فقهی، تفسیرهای طالبانی و سلفی از دین، سردرگمی زندگی در شهر و روستا، جمعیت انبوه نسل جوان بیکار و مضطرب جنسی، جنس دوم بودن زن و ساختارهای عمیق زن ستیز، اختلافات شدید سیاسی دولت‌ها و رشد جریانهای دهشت افکن. -- حوزه نوروز از نبود رهبری سیاسی و نهادهای موثر منطقه – محور رنج می‌برد. رهبران سیاسی این حوزه بیشتر نمایندگان اقوام، تبارها، فرقه‌ها، ايدئولوژيها و گروه‌های مافیایی اند تا بازتابی از منافع و ارزش های مشترک. نهادهای منطقه‌ای چون سازمان همکاری‌های اقتصادی (اکو) و سارک بیشتر استراحت‌گاه‌های برای کارمندان و خزانه شعارهای پر زرق و برق دولتی اند تا سامانه‌های تاثیر گذار و مشکل گشا. --- اما حوزه نوروز دارای گنجینه‌های ارزشمند است که می‌تواند در بلند مدت برتهی دستی رهبری و نهادی این حوزه فایق آید؛ مانند حافظه تاریخی و میراث مشترک فرهنگی و ارزش های جهانی. در عرصه اقتصاد تا چند سده قبل، اقتصاد این حوزه نمونه‌ای از یک اقتصاد منطقه – محور بود که راه ابریشم آنرا نمایندگی و پیوند می‌داد. زبان فارسی نقشی مانند زبان انگلیسی در این منطقه داشت و پیوند دهنده گروه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بعنوان یک زبان فرا قومی بود. --- ایجاد حوزه نوروز نیازمند پیدایش و نهادینه شدن ارزش‌های جهان شمول و انسانی مانند برابری سیاسی و حقوقی شهروندان و دولت‌ها، تنوع فرهنگی و معرفتی، آزادی‌های سیاسی و عقیدتی، مسئولیت‌پذیری فردی و گروهی، خردگرایی و همبستگی و تعامل منطقه‌ای است. - داوود مرادیان - BBC